zaterdag, december 31, 2005

Deze keer met zuurstof.

polder poortje 2
Ik ben de polder ingetrokken vandaag. Aan deze kant van het poortje was het nog nét te doen om te lopen, aan de andere kant staan koeien die het gras hebben kapotgetrapt. Ik zakte enkeldiep in het slijk. En Nikes zijn dus niet waterdicht.

Voor het eerst heb ik mijn astmapuffertje gebruikt, maar de praattest lukte nog niet. Overigens is die praattest redelijk lachwekkend als je alleen door de polder holt. Gelukkig dat er niemand bij is als je tegen jezelf het sprookje van de gelaarsde kat loopt te vertellen...

Op het eerste gezicht mislukte de praattest, maar toen keek ik op mijn hartslagmeter. 145 slagen per minuut. Vorige keer, zonder puffer, geraakte ik maar tot 130. Toch een succesje.

polder niet alleen
Ik was niet alleen. Er moet nog iemand rondgelopen hebben, iemand met vier tenen. Ik heb hem niet gezien, maar hij had sporen achtergelaten.
Ik heb hem ook niet gehoord, want er gebeurden andere dingen in mijn oren. Namelijk:
-How to fight loneliness - Wilco
-Tomorrow's just another day - Madness
-Smells like teen spirit - The Ukulele Orchestra of Great Britain. Als Kurt Cobain nog leefde, hij draaide zich om in zijn graf.

1 Comments:

Anonymous Anoniem said...

Dat rothekje mijd ik intusen als de pest. Als je een poging doet om NIET tot je enkels in de modder te zakken (zelfs met rubberlaarzen niet echt leuk), eindig je met wat tegenslag in wat rest van de Barbierbeek. Tot voor een jaar of honderd niet echt een drama, nu goed voor serieuze gezondheidsrisico's want het is je reinste (nou, ja) kippenslachterij-afval. Om nog te zwijgen van het luchtje dat je honden meebrengen, want die vinden het fijn om zich daarin te rollen.

11 februari, 2007 15:56  

Een reactie posten

<< Home