donderdag, januari 26, 2006

Hard.

Een beetje een historisch moment: daarnet heb ik het batterijtje van die felbesproken sensor van gisteren moeten vervangen. Dat wil zeggen dat ik toch al wat kilometers in de benen heb.

Ik had geen zin in duisternis, dus ik liet het voetbalveld voor wat het was vanavond. Ik heb door de Rupelmondse straten gelopen, op harde stoepstenen en asfalt. Dat is inderdaad een heel ander gevoel, zowat iedereen met loopervaring waarschuwt ervoor. Veel vermoeiender, ik voel het vooral in mijn achillespezen en mijn kuiten.

Ik ben nog nooit in New York geweest, maar ik heb zo'n vermoeden dat de straten daar ook verhard zijn. Zou het niet slim zijn om af en toe op harde ondergrond te trainen? Kwestie van te wennen.

Muzikaal was het weer fijn zweten:
-Admiral Freebee - Popular as tunafish
-Hank Williams - My son calls another man daddy
-en het goddelijke Running wild van de hemelse Chordettes. Schone liedjes duren maar 1'40".

2 Comments:

Blogger kris said...

"Stay" van Maurice Williams is zonodig nog korter (jackson Browne maakte er ooit een lange scoutsversie van) In de buurt komen "a little less conversation some more action please" (echt iets voor jou :-):-)) en voor de slechte dagen ... mother in law (Ernie -K ?) Allen zeer korte songs (in hun originele versies althans)

27 januari, 2006 18:04  
Anonymous Anoniem said...

wel ben geen trainer maar loop nu al jaren en 2 x per week op harde ondergrond in het w-e een duurloop op zachte ondergrond in het bos

mijn grootste challenge tot nog toe : de 33 km van battice vorig jaar in november, een ware uitputting maar een prachig hellend parcours, de wedstrijd luidt dan ook : 'les 4 cimes du pays de herve'

succes met de training ... en fijne blog trouwens

31 januari, 2006 15:36  

Een reactie posten

<< Home