Toch fictie

Zelden, zeer zelden lees ik fictie. Er verschijnt teveel bedrukt papier, een mens moet kiezen. We kunnen erover van mening verschillen, maar doe mij dan maar wat realiteit. Die overtreft enzovoort...

Een paar uur geleden toch aan Het Derde Huwelijk van Tom Lanoye begonnen. Zo nieuw dat het me zou verbazen dat u er ook al in bezig bent. Dat boek kwam binnen op de redactie van Wilde Geruchten en ik heb het me toegeëigend. Makkelijk, Annemie was er niet.

Professioneel lees ik dus wél fictie, ter voorbereiding van interviews. Tom Lanoye komt volgende week woensdag. Dan is het functioneel. Ik hoef dan niet te denken dat ik mijn tijd zit te verdoen aan de verzinsels van iemand anders.

Ik merk dat ik al lezend toch op zoek ga naar zinnen waarachter ik realiteit vermoed. Op bladzijde 20: De kracht van poëzie wordt onderschat. Ik heb een groot gevoel voor gedichten ontwikkeld sinds ik ziek ben. Gezonde poëzieliefhebbers bestaan niet. Dat streep ik dan aan. Ik denk dat het personage Maarten Seebregs hier iets zegt dat Tom Lanoye zal bevestigen. Of ontkennen, als het maar gespreksstof oplevert woensdag.

Nog een citaatje dat een vraag zou kunnen generen genereren? Er zijn volkeren waarbij een aanstaande bruid twee weken geblinddoekt rond moet lopen. Je moet niet vragen hoe appetijtelijk de manspersonen er ginds uitzien. Waar Tom?