Padje twee
Hij tilt, hij bukt, hij tart zijn rug
hij past en meet en puzzelt
stap na steen een pad aaneen
Niet kwaad, dat groepswerkje van ons. Strofe twee, iemand?
(Die column, die column, ik moet dringend aan die column beginnen.)
Labels: poëzie
posted by koen fillet at 16:17
9 Comments:
Een poging tot karamelstrofe 2 :
Zij draait, zij keert en tureluurs
van al die puzzelstukken
valt zij neer, oh ! tuinfestijn !
een pad vol ongelukken
of
Zij draait, zij keert en tureluurs
van al die puzzelstukken
knielt zij neer, oh ! knechtenbrok !
een pad vol wisselstukken
Minder rijmend:
hij draagt een foto op zijn voorhoofd
van quasimodo die telefoneert
om een verse portie appelkaas
Ha, Simonis! Een echte dichter. In zijn bijdrage waardeer ik de drieregeligheid en het absurde. Bij Antigone vind ik de perspectiefwijziging van hij naar zij interessant.
Iedereen content!
ik zou in de eerste strofe het woordje "aaneen" nog laten vallen
de vraag is nu: waartoe waarheen,
waarom per se dit paadje?
Waar gaan die klinkers heen?
De column is klaar ondertussen. Geheel op eigen kracht.
@jt. Uw inhoud bevalt me zeer. De waarheenvraag is een goeie. Maar vormelijk rammelt het.
Het rammelt vormelijk omdat het klinkers zijn hé Koen.
Ik dacht, in navolging van padje 1, zal het wel een vormelijke vereiste zijn dat ook dit versje een asynchrone jambische omkering krijgt in de derde lijn.
Maar ik zal dat verkeerd geïnterpreteerd hebben. Ik pas aan:
de vraag is nu: waartoe waarheen,
waarom per se dit paadje?
Zit daar in het hoofd van Koen
een vijs niet in zijn gaatje?
en smokkelt hij bij interviews
de klinkers uit wat woorden
en tikt die 's avonds in de grond
als pad naar be'tre oorden?
waarbij ik er maar meteen voor het gemak van uitga dat het meervoud van pad paadje is.
anders snel omvormen naar:
de vraag is nu: waartoe waarheen,
waarom per se dit padje?
wat tijdswinst voor de journalist
tussen auto en zijn schatje?
Een reactie posten
<< Home