dinsdag, december 15, 2009

Griep

Op de radio zei iemand dat de Mexicaanse variant over zijn hoogtepunt is. Het aantal besmettingen daalt. Ik hoorde het en ik dacht dat het niet eerlijk was: iedereen heeft recht op zijn griep. Ook ik.

Dan zal ik in mijn bed alle afleveringen van de Sopranos bekijken als ik griep heb en dan zal ik het boek van T.E. Lawrence lezen en de teksten van Dylan uit het hoofd leren. Eindelijk griepkoorts en zeeën van tijd. Ik zal schrijven want ik hoef niet te werken en dan is er geen druk. Kom virussen, kom. Neemt en eet, dit is mijn lichaam. Kluister mij aan mijn bed, dat ik kan tekenen en componeren en als ik griep heb gaat de wereld versteld staan.

En toen schreef de dokter vier dagen. Ik woelde mijn lakens weg en ik zweette en ik zag de olifant naderen die zijn poot ophief en die dreigde hem weer neer te zetten waar mijn hoofd lag. En ik werd net niet verpletterd maar daar kwam de volgende olifant al aangeijld en weer die poot en opnieuw en opnieuw en opnieuw.

Meer dan dat heeft het niet opgeleverd.

3 Comments:

Blogger karen said...

Dát is waarom ik het vervelend vond na mijn griep dat er mensen reageerden met "ik wil ook wel eens griep hebben"... Omdat het gewoon doodellendig is, en er niks komt van het heerlijke ik-moet-even-niets-dus-ik-doe-waar-ik-anders-geen-tijd-voor-heb...

'k Hoop dat je er ondertussen helemaal bovenop bent...

17 december, 2009 23:25  
Blogger Isabelle said...

Een heel, heel, heel goed (en voldoende licht) boek kon eventjes voor verlichting zorgen. Maar verder is niks het enige wat je kon doen he.

18 december, 2009 21:00  
Anonymous Drs. Johan Arendt Happolati said...

Heer Fillet,
Die vier dagen zullen nu al wel om zijn en ik vroeg mij af hoe het nu met u is gesteld... Kunt u al wederom een pen vasthouden?
Met vriendelijke groeten,
De Drs.

29 december, 2009 05:13  

Een reactie posten

<< Home